Onlangs verscheen het laatste nummer van het CBS-relatiemagazine. Vanaf 2015 kunnen we ‘terecht’ bij een Corporate News App, volgens een begeleidende brief. Ik vind dat zonde. Het CBS kan straks zeggen dat zijn communicatie van deze tijd is maar zal een hoop aandacht en betrokkenheid van zijn relaties gaan missen.
In de zeven jaar van zijn bestaan was het magazine van het Centraal Bureau voor de Statistiek een voorbeeld in zijn soort, vooral na de restyling van enkele jaren geleden. Bij het CBS gaat het over kennis en over de maatschappij, en dat zie je terug in het blad. Leesbaar, open, afwisselend, prima vormgegeven en vooral: informatief. Het is ‘het relatiemagazine van het CBS dat als doelstelling heeft externe relaties van het statistiekbureau te informeren over het CBS en met het CBS verwante relevante maatschappelijke ontwikkelingen’ ronkt de colofontekst. Dat kan korter maar het klopt wel. En het biedt een driemaandelijkse bevestiging van mijn eigen stelling dat bedrijfscommunicatie het moet hebben van zakelijke informatie over je product of dienst, en niet van borstklopperij.
Nu zou ik mezelf niet zijn als ik niet een paar zwakke punten van het blad kon opnoemen. Het heeft bijvoorbeeld geen titel, waardoor het in de bibliotheek en op internet niet te vinden is. Ook waren tot aan de restyling de omslagfoto’s van abominabele kwaliteit, net als trouwens die van de directeur die bij zijn onvermijdelijke voorwoord steevast werd afgebeeld in een gesloten ruimte met TL-licht, tegen een achtergrond van grijze vitrage. In het binnenwerk is er weinig of geen onderscheid naar genres zoals achtergrondverhalen, reportages of (echte) interviews. Weinig onderscheidende rubriekskopjes als ‘Aan het woord’, ‘Samenwerking’ en ‘Relaties’ benadrukken dat nog eens. En tenslotte is het blad inhoudelijk braaf en weinig gedurfd. Daarmee steekt het af tegen de kwalificatie lefgozers die ‘bladendokter’ Rob van Vuure onlangs voor customer media gebruikte, maar die kwalificatie was zelf ook weer een vorm van lef en het CBS staat nu eenmaal niet bekend om zijn bravoure.
Dat alles kan echter niet wegnemen dat je als ontvanger het magazine graag uit zijn cellofaan trok. Zelf liet ik geen nummer ongelezen aan me voorbijgaan en dat was echt niet omdat ik zo’n onstuitbare belangstelling voor statistiek heb. Als een instituut dat heeft bereikt, heeft het in elk geval iets in handen waar het heel zuinig op moet zijn.
En juist daar gaat het nu mis. Iemand binnen de statistiekfabriek heeft bedacht dat het tijd werd voor innovatie. ‘Als we niet snel met een app komen dan missen we de boot,’ heeft diegene waarschijnlijk geroepen, en ‘we moeten met onze tijd mee!’, daarmee eventuele oppositie bij voorbaat de wind uit de zeilen nemend. Die iemand kan best op de afdeling Begroting hebben gezeten. Het zou me niet verbazen. Wat me wel verbaast is de schaal waarop organisaties en bedrijven hun print media door digitaal vervangen, met de eurotekens in de ogen maar zonder stil te staan bij het enorme verschil tussen die twee kanalen.
Urgentie, actualiteit, type informatie, beeldgebruik, gelegenheid, beschikbaarheid op het goede moment, leesbaarheid, ze pakken allemaal anders uit in print dan digitaal. Ik zou dus nooit zeggen dat een app voor de CBS-relaties een verkeerd idee is. Maar ik zeg wel dat die app niet dezelfde klanten, en ook die klanten niet op dezelfde manier, zal binden omdat hij niet dezelfde informatie op hetzelfde juiste moment laat binnenkomen en indalen bij de lezer.
Het opdoeken van het relatieblad zal dus een groot verlies aan betrokkenheid van CBS-relaties meebrengen. Ik denk niet dat dat wordt goedgemaakt door het gebruik van een kortademiger app, ook niet als je de bereikte kostenbesparing er bij optelt. Als je het mij vraagt gooit het CBS onder het bezuinigen de print met het badwater weg.